Op het moment dat we hardvochtigheid tolereren, in onszelf of anderen, gebruiken we onze schrijverskracht ter ondersteuning van onrecht.
Iemand beledigt jou (en zelfs jouw kleine hondje). Je kunt terugslaan, janken – of je eigen immense kracht inzetten. Martha Beck laat je zien hoe je jouw eigen karakter kunt herschrijven.
De eerste keer dat ik een T-shirt zag met de tekst “gemene mensen zuigen”, dacht ik: “Dit is echt een oprecht sentiment, beknopt uitgedrukt.” Ik wenste alleen dat ik de auteur ervan was geweest. Ik noem dit omdat ik onlangs verschillende gemene mensen ben tegengekomen en ik mezelf eraan heb moeten herinneren dat het concept van auteurschap essentieel is om deze ervaringen te overleven.
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar mijn favoriete manieren om te reageren op gemene mensen zijn (1) net zo gemeen terug te doen of (2) rustig gaan liggen om het woord ‘welkom!’ te tonen waar mijn ruggengraat vroeger was. Helaas herinnert mijn baan me er constant aan dat er een verantwoordelijkere en effectievere manier van leven is. Zo gaat het nu eenmaal voor ons schrijvers. Ik zeg “ons” omdat jij ook een schrijver bent. Niet iedereen van ons schrijft voor publicatie, maar ieder levend persoon heeft de kracht van het schrijverschap als het gaat om het componeren van ons leven. Gemenerigheid komt op wanneer we geloven dat we die kracht niet hebben, dat we passieve ontvangers zijn van de grillen van het leven. Innerlijke vrede volgt wanneer we beginnen te reageren op wreedheid – onze eigen en die van anderen – met de autoriteit die we altijd al bezitten.
Waarom zijn mensen gemeen? Hier is het korte antwoord: Ze zijn gekwetst. Hier is het lange antwoord: Ze zijn echt gekwetst. Op een bepaald punt heeft iemand – hun ouders, hun geliefden, het geluk – hen verkeerd behandeld. Ze werden verpletterd. En ze zijn nog steeds bang dat de pijn nooit zal stoppen, of dat het weer zal gebeuren.
Daar. Ik heb zojuist elke individuele persoon beschreven die op de planeet Aarde woont.
Het feit is dat we allemaal gekwetst zijn geweest en gewond zijn, maar niet iedereen is gemeen. Waarom niet? Omdat sommige mensen beseffen dat hun geschiedenis van lijden een heldenepos kan zijn in plaats van geklaag van een slachtoffer, afhankelijk van hoe ze het “schrijven”. Op het moment dat we gemeenheid tolereren, bij onszelf of bij anderen, gebruiken we onze auteursmacht ten dienste van het kwaad. We hebben zowel de capaciteit als de verplichting om het beter te doen.
“Weet je,” zei ik ooit tegen mijn 7-jarige dochter, “toen ik net zo oud was als jij, wilde ik naar Sherwood Forest gaan en Robin Hood ontmoeten.” Ze keek me geschrokken aan en vroeg voorzichtig: “Mama, weet je wat fictie betekent?” Achteraf moet ik toegeven dat het echte antwoord op deze vraag nee was. Natuurlijk besefte ik dat Robin Hood een fictief personage was. Maar ik was me nog niet bewust van hoeveel van mijn wereldbeeld fictie was, hoe krachtig ik de personages en verhaallijn van mijn eigen levensverhaal vormde.
We ervaren gebeurtenissen als verhaallijnen. We vertellen onszelf voortdurend (hoewel vaak onbewust) verhalen over het leven, en aangezien geen enkel verhaal elke kleine gebeurtenis kan bevatten, bewerken en verdraaien we de feiten in de verhalen die we verkiezen. Veel van onze verhalen zijn puur verzonnen en ze zijn allemaal bevooroordeeld, gedomineerd door onze hang naar drama, onze theorieën over het leven en onze angsten. Het verhaal van een typisch gemeen persoon gaat zo: “Ik ben een slachtoffer; mensen willen me pijn doen; ik moet hen als eerste pijn doen om veilig te zijn.” Daarom kunnen gemene mensen lelijk doen als je zoiets zegt als “Geef me alsjeblieft het zout” of “Hey, het regent”. Ze herschrijven onmiddellijk alles wat ze horen om hun verhaal te ondersteunen (“Ze zegt dat ik een slechte kok ben” of “Hij heeft het over het weer om niet over ons te praten”). Het verhaal, niet het gedrag van andere mensen, motiveert en rechtvaardigt zowel hun vijandigheid.
Als we reageren op dit soort gemeenheid met wreedheid van onze eigen kant, stappen we op het wiel van lijden dat alle conflicten aandrijft, van ruzie tussen geliefden tot oorlogen: Je bent gemeen tegen mij, dus ben ik gemeen tegen jou, dus ben jij gemener tegen mij, dus ben ik gemener tegen jou.
We zullen op deze ziekmakende carrousel blijven zitten totdat we besluiten om eraf te stappen – en let alstublieft op dat ik niet zei “wanneer anderen stoppen met gemeen zijn tegen ons.” We kunnen het rad van lijden berijden wanneer er niet eens iemand anders aanwezig is (we vertellen onszelf telkens hetzelfde trieste verhaal) en we kunnen het zelfs verlaten te midden van gewelddadige vervolging. De weg naar buiten wordt niet gevonden in het veranderen van onze omstandigheden, maar in de kracht van auteurschap.
Net als elk fictief werk begint jouw levensverhaal met een beschrijving. Probeer eens rustig te gaan zitten en een pagina lang een verslag van jouw leven te schrijven (maak je geen zorgen over de stijl; dit is enkel voor jouw ogen bestemd).
Ga nu een hoed halen. Dat klopt, een hoed. Wanneer je deze hoed draagt, word je de Lezer, een andere persoon dan de Auteur. Zet je hoed op en lees wat je hebt geschreven, alsof je het nog nooit hebt gezien. Vraag jezelf af: is dit het verhaal van een held of een slachtoffer? Gaat het over de vreselijke dingen die de hoofdpersoon (jij) zijn overkomen, of spreekt het in termen van de keuzes die je hebt gemaakt om die omstandigheden te creëren? Denk je vooral aan wraak of dankbaarheid? Komen moeilijke mensen en situaties over als krachten die jou beheersen of als problemen die jij druk bezig bent op te lossen?
Neem nu je hoed af en pak een tweede vel papier. Schrijf een andere beschrijving van je leven, een die nog heldhaftiger is dan de vorige (als je eerste verhaal dapper was, maak deze dan nog dapperder). Noem momenten waarop je verstandige keuzes hebt gemaakt, situaties waarin mensen vriendelijk voor je waren, momenten waarop je wist dat hoe slecht de dingen er ook uitzagen, je zou slagen.
Zet je hoed op, lees je nieuwe geschiedenis en ontdek hoe het zich verhoudt tot de eerste versie. Ik vermoed dat je het veel interessanter en leuker zult vinden. Je hebt zojuist je vertelvaardigheid gebruikt die je zal bevrijden van het rad van lijden: de kracht om je personage neer te zetten als een held in plaats van een slachtoffer.
Deze vaardigheid voorkomt niet alleen dat je gemeen bent tegen anderen – als je bewust je leven componeren als een heldenepos, zul je je eigen wreedheid of die van anderen niet goedpraten – maar het leidt je ook naar gezonde opties wanneer anderen gemeen tegen je zijn. Je zult moedig maar medelevend reageren op de schurken die je tegenkomt. Misschien heb je oefening nodig, maar je kunt je heldenepos componeren met je acties, niet alleen met het geschreven woord. Voel je je beperkt door verplichtingen aan kinderen, broers, ouders? Je bent vrij om nee te zeggen, zelfs als dat de familieboot doet schommelen. Vastzitten in een onverlichte cultuur?
Je bent vrij om te handelen volgens je eigen principes, ongeacht de reactie. Neem je vrijheid. Gebruik je kracht. Herschrijf elke herinnering aan je eigen slachtofferschap als een heldenavontuur.
Een definitie van het woord gemeen is “klein”. Gemeen mensen leven klein, denken klein en voelen zich klein – hoe kleiner, hoe gemener. Bijvoorbeeld, nadat bokser Mike Tyson een deel van het oor van zijn tegenstander had afgebeten, was zijn opmerking “Wat moet ik dan doen? Ik heb kinderen om groot te brengen.” Dit sloeg nergens op, aangezien Tyson bijna $30 miljoen betaald kreeg na het verliezen van die wedstrijd. Een waarschijnlijke psychologische verklaring is dat hij zichzelf, toen hij fysiek overweldigd werd, als een kind voelde. Hij beet als een pestkop op het schoolplein om de weerloze kleine persoon te beschermen die hij dacht te zijn.
Het geloof dat we kleiner en minder krachtig zijn dan anderen ligt ten grondslag aan de meeste gemeenheid, zelfs als dat geloof onwaar is. Maar we kunnen ook onze verbeelding als auteur gebruiken om dingen in ons voordeel te veranderen. Denk aan een persoon die gemeen tegen je is geweest. Stel je voor dat die persoon tot een inch groot wordt. Zie je vijand rondstampen in de palm van je hand, schreeuwend of spottend met alle gebruikelijke wreedheden. Je zult merken dat als je criticus een geldig punt maakt, het nog steeds accuraat zal klinken, maar puur verbaal misbruik is hilarisch wanneer het wordt uitgesproken in de stem van een inch-grote Mini-Gemeen.
Wat je reactie ook is op deze kleine schurk, dat is waarschijnlijk de beste manier om te reageren op je levensgrote uitdager. Als de beledigingen belachelijk zijn, lach dan gewoon. Als de gemene persoon een punt heeft, vertel haar dan dat je het begrijpt, maar dat ze wel aan haar sociale vaardigheden kan werken. Oefen wat je zou zeggen als je je groot en onkwetsbaar voelt, en zeg het dan, zelfs als je bang bent. Wees “groot” door te reageren op wreedheid met eerlijke kalmte in plaats van agressie of onderdanigheid.
Ernest Hemingway beweerde dat het meest essentiële talent voor een goede schrijver simpelweg een “ingebouwde, schokbestendige strontdetector” was. Geweldig auteurschap draait allemaal om waarheid. Om de verhalen van ons leven zo eerlijk mogelijk te schrijven, moeten we crap volledig afwijzen. Dit is vooral handig wanneer wreedheid zich vermomt als vriendelijkheid. Sommig van het meest meedogenloze gedrag ooit gepleegd ziet er erg mooi uit. Hoe zoeter een leugen klinkt, hoe gemener het echt is.
“Liefje, er wordt gefluisterd over jouw gewicht.” “Stop met tegenspreken, anders verlies je die man van je.” “Oh, schatje, dat is veel te grote droom voor jou.” Dergelijke uitspraken kunnen goedbedoelde feedback zijn – of gemeenheid. Het verschil is dat eerlijkheid, zelfs als het moeilijk is, je een duidelijker en sterker gevoel geeft, terwijl gemeenheid je gevangen laat zitten in schaamte, wanhoop en zwakheid.
Dit is zowel fysiek als psychologisch waar. Ik laat mijn klanten soms push-ups doen terwijl ze herhaaldelijk feedback geven, zoals “Ik moet 20 pond verliezen” of “Ik zou aardiger moeten zijn.” Als de uitspraak onwaar is, verdwijnt de kracht letterlijk uit hun lichamen. Als het waar is, worden ze sterker. Een klant, een bankaardappel in de zestig, begon letterlijk honderden push-ups te doen toen ze de feedback van haar echtgenoot afwees en ervoor koos te geloven wat haar hart haar vertelde. Probeer dit zelf om te zien wat je interne detectiesysteem onthult over de feedback die je hebt ontvangen. Vertrouw, onthoud en herzie eerlijk advies. Verban alles wat anders is volledig uit je gedachten.
Als je ervoor kiest om bewust je leven te schrijven, zul je ontdekken dat een verhaal dat de kracht van je held erkent, echter aanvoelt dan een verhaal waarin je als slachtoffer wordt afgebeeld. Je zult zien dat, ongeacht je fysieke grootte, je echt een groter persoon bent dan welke pestkop dan ook. Je zult leren dat de waarheid, hoe moeilijk ook, je altijd sterker maakt dan een leugen, hoe prettig die ook mag klinken. Aan de andere kant, als je geen autoriteit uitoefent, geef je gemene mensen de macht om jouw leven voor jou te schrijven. Uiteindelijk zullen ze van jou een van hen maken. Dat zou je de motivatie moeten geven die je nodig hebt om je autoriteit op te eisen, want laten we eerlijk zijn: gemene mensen zijn verschrikkelijk.
- 20 vragen die je leven zullen veranderen
- Hoe je kunt putten uit je ware kracht
- 10 levenslessen die je zou moeten afleren 1. Leer om van je fouten te maken in plaats van ze te vermijden. 2. Stop met jezelf constant te vergelijken met anderen en leer te waarderen wie je bent. 3. Laat perfectionisme los en sta jezelf toe om fouten te maken. 4. Verwacht niet dat anderen je altijd gelukkig zullen maken; zoek geluk in jezelf. 5. Stop met het streven naar goedkeuring van anderen en wees trouw aan jezelf. 6. Leer omgaan met verandering in plaats van er bang voor te zijn. 7. Stop met het uitstellen van je doelen en neem actie om ze te bereiken. 8. Vergeet niet om tijd voor jezelf te nemen en goed voor jezelf te zorgen. 9. Laat angst je niet weerhouden om nieuwe dingen te proberen; stap uit je comfortzone. 10. Leer om los te laten wat je niet kunt controleren en richt je energie op wat je wel kunt beïnvloeden.
Waarom zijn mensen gemeen?
Iemand beledigt jou (en zelfs jouw kleine hondje). Je kunt terugslaan, janken – of je eigen immense kracht inzetten. Martha Beck laat je zien hoe je jouw eigen karakter kunt herschrijven.
De eerste keer dat ik een T-shirt zag met de tekst “gemene mensen zuigen”, dacht ik: “Dit is echt een oprecht sentiment, beknopt uitgedrukt.” Ik wenste alleen dat ik de auteur ervan was geweest. Ik noem dit omdat ik onlangs verschillende gemene mensen ben tegengekomen en ik mezelf eraan heb moeten herinneren dat het concept van auteurschap essentieel is om deze ervaringen te overleven.
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar mijn favoriete manieren om te reageren op gemene mensen zijn (1) net zo gemeen terug te doen of (2) rustig gaan liggen om het woord ‘welkom!’ te tonen waar mijn ruggengraat vroeger was. Helaas herinnert mijn baan me er constant aan dat er een verantwoordelijkere en effectievere manier van leven is. Zo gaat het nu eenmaal voor ons schrijvers. Ik zeg “ons” omdat jij ook een schrijver bent. Niet iedereen van ons schrijft voor publicatie, maar ieder levend persoon heeft de kracht van het schrijverschap als het gaat om het componeren van ons leven. Gemenerigheid komt op wanneer we geloven dat we die kracht niet hebben, dat we passieve ontvangers zijn van de grillen van het leven. Innerlijke vrede volgt wanneer we beginnen te reageren op wreedheid – onze eigen en die van anderen – met de autoriteit die we altijd al bezitten.
Waarom zijn mensen gemeen? Hier is het korte antwoord: Ze zijn gekwetst. Hier is het lange antwoord: Ze zijn echt gekwetst. Op een bepaald punt heeft iemand – hun ouders, hun geliefden, het geluk – hen verkeerd behandeld. Ze werden verpletterd. En ze zijn nog steeds bang dat de pijn nooit zal stoppen, of dat het weer zal gebeuren.
Daar. Ik heb zojuist elke individuele persoon beschreven die op de planeet Aarde woont.
Het feit is dat we allemaal gekwetst zijn geweest en gewond zijn, maar niet iedereen is gemeen. Waarom niet? Omdat sommige mensen beseffen dat hun geschiedenis van lijden een heldenepos kan zijn in plaats van geklaag van een slachtoffer, afhankelijk van hoe ze het “schrijven”. Op het moment dat we gemeenheid tolereren, bij onszelf of bij anderen, gebruiken we onze auteursmacht ten dienste van het kwaad. We hebben zowel de capaciteit als de verplichting om het beter te doen.
“Weet je,” zei ik ooit tegen mijn 7-jarige dochter, “toen ik net zo oud was als jij, wilde ik naar Sherwood Forest gaan en Robin Hood ontmoeten.” Ze keek me geschrokken aan en vroeg voorzichtig: “Mama, weet je wat fictie betekent?” Achteraf moet ik toegeven dat het echte antwoord op deze vraag nee was. Natuurlijk besefte ik dat Robin Hood een fictief personage was. Maar ik was me nog niet bewust van hoeveel van mijn wereldbeeld fictie was, hoe krachtig ik de personages en verhaallijn van mijn eigen levensverhaal vormde.
We ervaren gebeurtenissen als verhaallijnen. We vertellen onszelf voortdurend (hoewel vaak onbewust) verhalen over het leven, en aangezien geen enkel verhaal elke kleine gebeurtenis kan bevatten, bewerken en verdraaien we de feiten in de verhalen die we verkiezen. Veel van onze verhalen zijn puur verzonnen en ze zijn allemaal bevooroordeeld, gedomineerd door onze hang naar drama, onze theorieën over het leven en onze angsten. Het verhaal van een typisch gemeen persoon gaat zo: “Ik ben een slachtoffer; mensen willen me pijn doen; ik moet hen als eerste pijn doen om veilig te zijn.” Daarom kunnen gemene mensen lelijk doen als je zoiets zegt als “Geef me alsjeblieft het zout” of “Hey, het regent”. Ze herschrijven onmiddellijk alles wat ze horen om hun verhaal te ondersteunen (“Ze zegt dat ik een slechte kok ben” of “Hij heeft het over het weer om niet over ons te praten”). Het verhaal, niet het gedrag van andere mensen, motiveert en rechtvaardigt zowel hun vijandigheid.
Waarom zijn zoveel mensen gemeen?
Als je ervoor kiest om bewust je leven te schrijven, zul je merken dat een verhaal dat de kracht van je held erkent, echter aanvoelt dan een verhaal waarin je wordt afgebeeld als slachtoffer. Het grootste deel van de mensen die dit lezen, probeert waarschijnlijk op dit moment te rationaliseren waarom zij niet bij die 70 zouden horen, of ze denken dat er iets anders moet zijn geweest bij de mensen die onderwerp waren van de studie.
De boosaardigheid van anderen heeft meer invloed op ons dan eigenlijk nodig is. Hoewel boosaardigheid soms fysiek kan zijn, is het meestal psychologisch. Boosaardigheid veroorzaakt vaak emotioneel leed, gevoelens van bedrog, zelftwijfel en verdriet over het verlies dat ermee gepaard gaat.
Waarom zijn mensen gemeen? Trek het niet persoonlijk aan! Inleiding door Monica A. Frank, Ph.D. Klinisch Psycholoog
- Begrijp dat mensen gemeen zijn vanwege een tekortkoming in zichzelf of een vervorming in hun denken.
- Leer dat als je niets opmerkelijks hebt gedaan, de onaardigheid van anderen niet over jou gaat.
- Begrijp het verschil tussen onbedoelde gemeenheid en kwaadaardige gemeenheid.
- Ontdek de 8 redenen waarom mensen gemeen zijn en hoe je kunt achterhalen waarom iemand gemeen is.
- Gekke-makers: Passief-agressieve mensen
- 7 Regels en 8 Methoden voor het omgaan met Passief-agressieve Personen
- Index van Passief-Agressieve Voorbeelden
Geschatte leestijd: 6 minuten
Om u te helpen bepalen waarom iemand gemeen kan zijn: Inventarisatie van redenen voor gemeenheid.
“Waarom zijn mensen zo gemeen?” lijkt een klaagzang te zijn die overal op internet te horen is. Hoewel het probleem online misschien meer voorkomt vanwege de anonimiteit en toegankelijkheid, is het zeker niet beperkt tot de online gemeenschap.
Bescherm jezelf tegen gemene mensen die je pijn willen doen.
De boosaardigheid van anderen heeft meer invloed op ons dan eigenlijk nodig is. Hoewel boosaardigheid soms fysiek kan zijn, is het meestal psychologisch. Boosaardigheid veroorzaakt vaak emotioneel leed, gevoelens van bedrog, zelftwijfel en verdriet over het verlies dat ermee gepaard gaat.
Het is echter mogelijk om jezelf te beschermen tegen de psychologische impact van gemeenheid. Hoe meer mensen kunnen erkennen dat de gemeenheid die ze van anderen ervaren ofwel onbedoeld is of meer over de gemene persoon gaat dan over hen, hoe minder ze de gemeenheid persoonlijk maken en hoe minder impact het op hen heeft.
Wat betekent personaliseren?
Fran stelde zich ten doel om goed werk te leveren en omdat ze er doorgaans niet veel tijd aan besteedde om met haar collega’s te praten, was ze in staat om veel te bereiken. Sterker nog, het was voor iedereen duidelijk dat ze meer taken kon voltooien dan haar collega’s die veel tijd besteedden aan hun telefoon, internet en elkaar. Op een dag kwam een van haar collega’s uit het kantoor van de supervisor en viel Fran verbaal aan: “Ik heb net problemen gekregen en het is allemaal jouw schuld! Je zorgt ervoor dat iedereen er slecht uitziet met je geslijm.” Fran, geschokt en gekwetst, voelde zich rot omdat iemand boos op haar was.
Duidelijk, Fran had niets verkeerd gedaan. Het probleem in deze situatie was de collega die haar woede op Fran richtte in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor haar eigen gedrag. Dit verkeerd gerichte zelfbeschermende gedrag komt vaak voor bij mensen die problemen hebben met onzekerheid, wat vaak leidt tot jaloezie en beschuldigingen.
Nochtans, hoewel Fran niet fout zat, ondervond ze toch de gevolgen van de woede van haar collega. Sterker nog, dit is het doel van dergelijk gedrag: door de schuld van het probleem bij iemand anders te leggen en ervoor te zorgen dat die persoon zich slecht voelt, kan de collega zich beter voelen.
Personalisatie houdt in dat je iemands gedrag interpreteert alsof het om jou gaat of te wijten is aan jou, en vervolgens jezelf slecht voelen. Als Fran kon erkennen dat de aanval van haar collega te wijten was aan diens persoonlijke problemen en niets met haar te maken had, kon ze het gemakkelijker van zich afzetten en de gevolgen ervan vermijden.
Waarom zijn zoveel mensen gemeen?
Omstandigheden veroorzaken gemeenheid. Ik geloof niet dat de meeste mensen gemeen zijn. Echter, onder de juiste omstandigheden kan de meerderheid van de mensen gemeen worden.