Gevangen tussen twee vrouwen
‘Ik ben een pleaser’, zegt mijn cliënt, een man van 34. ‘Dat ben ik al mijn hele leven geweest. Ruzie, botsing, onenigheid…, ik moet er niet aan denken! Om mij heen moet het rustig zijn; ik wil gewoon geen herrie. Ik heet Pat de Vree maar op mijn werk noemen ze me “Meneer pais en vree.”
‘En wat levert het je op om een pleaser te zijn?’, vraag ik.
Hij hoeft er niet lang over na te denken: geaccepteerd worden, dat iedereen hem mag en ook veilig zijn. Hij vertelt dat toen hij 7 was, zijn vader het gezin voor een andere vrouw verliet. ‘Gelukkig zijn mijn moeder, mijn zus en ik erg close met elkaar’, gaat hij verder. ‘We hebben een hele hechte band met elkaar.’
Als ik vraag hoe die hechte band eruit ziet, vertelt hij dat ze alles met elkaar delen. Ze hebben geen geheimen voor elkaar. Ze kennen elkaars lief en leed. Maar sinds een paar maanden is die band uit elkaar gevallen. ‘Er is tweedracht ontstaan en ik mis onze saamhorigheid’, zegt hij treurig.
Hij vertelt dat hij drie jaar lang een relatie heeft gehad met een vrouw waar hij erg verliefd op was; zijn ex. Als hij haar beschrijft, glanzen zijn ogen bij de herinnering. Zij is mooi, gepassioneerd en met haar beleefde hij zijn meest opwindende momenten. Maar daar zat een keerzijde aan. Alles wat zijn evenwicht verstoorde, bracht ze ook mee. Heftige ruzies, onredelijk eisen, kleinerende opmerkingen.
‘Een tijd lang praatte ik haar gedrag goed’, gaat hij verder. ‘Ik zei steeds tegen mezelf: ze heeft een stressvolle baan, ze is nu eenmaal temperamentvol, ze meent het niet zo… Maar het brak me op. Ik hield het niet meer vol en ik heb vier maanden geleden de relatie verbroken. Vrij kort daarna kwam ik een andere vrouw tegen. En zij is zó anders dan mijn ex. Wat heb jij toch een lieve ogen, denk ik als ik haar zie. Mijn nieuwe vriendin is rustig en laat mij volkomen vrij. Als ik bij haar ben, is het altijd gezellig. En ik mis haar als ik haar niet zie. Maar sinds een paar weken krijg ik weer mailtjes en appjes van mijn ex. Ze zegt dat ze me mist en dat ze me graag terug wil. Ze heeft spijt van haar gedrag en ze zegt dat ze nu is veranderd.’
Hij slaakt een diepe zucht. Hij vertelt dat zijn ex altijd contact heeft gehouden met zijn zus. Ze waren en zijn nog steeds dikke vriendinnen met elkaar. Zijn zus ziet een hereniging met zijn ex dus wel zitten. Maar zijn moeder waarschuwt hem: zijn ex wil hem terug omdat zij niet wil dat iemand anders hem krijgt. Hij is alleen voor haar.
‘Een week geleden kwam ik mijn ex toevallig tegen bij een paar vrienden’, vertelt mijn cliënt. ‘En ik merkte dat ik nog steeds sterke gevoelens voor haar had. Maar hoe kan dit?! Ik heb toch al een andere vriendin?’ Hij kijkt verward en maakt een hulpeloos gebaar met zijn handen.
Als ik vraag wat hij belangrijk vindt in een relatie, kan hij dat vlot beantwoorden: je thuis voelen bij de ander, respect en harmonie. Als ik hem vraag welke behoeftes hij heeft voor zijn leven, weet hij geen antwoord te geven. Wat hij wél weet is, dat het op dit moment voor hem voelt alsof iedereen aan hem trekt. ‘De een wil dit van me, de ander wil dat… En ik weet niet wat ik moet doen! Gek word ik ervan!’, roept hij vertwijfeld.
In het gesprek geeft Pat aan erg hecht te zijn aan zijn moeder en zus. Hij heeft geen geheimen voor ze. Zijn persoon versmelt als het ware met die van zijn familie. Op die manier is het voor hem moeilijk om een eigen identiteit op te bouwen. Hij laat zijn oren hangen naar wat mensen om hem heen zeggen. Hij stemt zijn leven af op zijn omgeving en niet op zichzelf.
In de loop van ons gesprek komt hij erachter dat zijn probleem niet is, dat hij niet tussen twee vrouwen kan kiezen. Zijn probleem is dat hij moeilijk voor zichzelf kan kiezen. Ik leg hem uit welke stappen we nemen om te zorgen dat hij beter naar zichzelf kan luisteren. Dit doen we door te kijken wat zijn wensen en behoeften zijn. Hij komt er nu achter dat duidelijk zijn voor jezelf maakt, dat je ook duidelijk bent voor anderen. En dit schept rust.