Artikelen van Verywell Mind worden beoordeeld door professionals in de geestelijke gezondheidszorg. Recensenten bevestigen dat de inhoud grondig en nauwkeurig is en de laatste op bewijs gebaseerde onderzoeken weerspiegelt. De inhoud wordt beoordeeld vóór publicatie en bij belangrijke updates. Kom meer te weten.
David Susman, PhD is een geregistreerde klinisch psycholoog met ervaring in het bieden van behandeling aan individuen met psychische aandoeningen en problemen met middelengebruik.
Inhoudsopgave Inhoudsopgave Populaire video’s Sluit deze videospeler.
Hechtingsstijlen worden gekenmerkt door verschillende manieren van interactie en gedrag in relaties. Tijdens de vroege kinderjaren draaien deze hechtingsstijlen om hoe kinderen en ouders met elkaar omgaan. In de volwassenheid beschrijven hechtingsstijlen de patronen van gehechtheid in romantische relaties.
Het concept van hechtingsstijlen groeide voort uit de hechtingstheorie en het onderzoek dat opkwam in de jaren 60 en 70. Tegenwoordig erkennen psychologen doorgaans vier belangrijke hechtingsstijlen: veilig, ambivalent, vermijdend en gedesorganiseerd.
In één oogopslag
Hechtingsstijlen zijn patronen die ontstaan in onze vroegste emotionele banden met verzorgers. Deze vroege hechtingsstijlen spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van kinderen en beïnvloeden ook de hechtingspatronen in volwassen relaties. Meer weten over welke stijl je hebt (veilig, ambivalent, vermijdend of gedesorganiseerd) kan je helpen om de uitdagingen die je mogelijk zult tegenkomen in je romantische relaties beter te herkennen.
Wat is hechting?
Bijlage is een speciale emotionele band die gepaard gaat met een uitwisseling van troost, zorg en plezier. De oorsprong van onderzoek naar bijlage begon met Freud’s theorieën over liefde, maar een andere onderzoeker genaamd John Bowlby wordt meestal erkend als de vader van de bijlage theorie.
John Bowlby heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar hechting en beschreef het als een “langdurige psychologische verbondenheid tussen mensen.” Bowlby deelde het psychoanalytische standpunt dat vroege ervaringen in de kindertijd belangrijk zijn voor het beïnvloeden van de ontwikkeling en het gedrag op latere leeftijd.
Onze vroege hechtingsstijlen worden gevormd in de kindertijd door middel van de relatie tussen de baby en de verzorger.
Daarnaast was Bowlby van mening dat hechting een evolutionair onderdeel had; het helpt bij overleven. Hij geloofde dat de neiging om sterke emotionele banden met specifieke individuen te creëren een essentieel onderdeel was van de menselijke natuur.
Kenmerken van hechting.
Bowlby geloofde dat er vier kenmerkende eigenschappen zijn van hechting:
- Nabijheidsonderhoud: Het verlangen om dichtbij de mensen te zijn aan wie we gehecht zijn.
- Veilige haven: Terugkeren naar het hechtingsfiguur voor troost en veiligheid bij angst of dreiging.
- Veilige basis: De hechtingsfiguur fungeert als een basis van veiligheid van waaruit het kind de omgeving kan verkennen.
- Scheidingangst: Angst die optreedt wanneer de hechtingsfiguur afwezig is.
Factoren Die De Stijlen Van Bijlagen Beïnvloeden
Bowlby heeft ook drie belangrijke proposities geformuleerd over hechtingstheorie:
Betrouwbare zorg leidt tot vertrouwen.
Ten eerste stelde hij voor dat wanneer kinderen worden opgevoed met het vertrouwen dat hun belangrijkste verzorger beschikbaar voor hen zal zijn, zij minder snel angst zullen ervaren dan degenen die zonder deze overtuiging zijn opgegroeid.
De vroege ervaringen zijn van cruciaal belang.
Ten tweede geloofde hij dat dit vertrouwen wordt gesmeed tijdens een kritieke ontwikkelingsperiode, namelijk de kindertijd en adolescentie. De verwachtingen die in die periode worden gevormd, blijven vaak relatief onveranderd gedurende de rest van iemands leven.
Verwachtingen worden geboren uit ervaringen.
Uiteindelijk stelde hij voor dat deze verwachtingen die worden gevormd direct gekoppeld zijn aan ervaring. Met andere woorden, kinderen ontwikkelen verwachtingen dat hun verzorgers responsief zullen zijn aan hun behoeften, omdat zij in het verleden responsief zijn geweest.
De beoordeling van Ainsworth’s vreemde situatie
In de jaren 70 heeft psycholoog Mary Ainsworth het baanbrekende werk van Bowlby verder uitgebreid met haar nu beroemde “Strange Situation”-onderzoek. Het onderzoek hield in dat kinderen tussen de 12 en 18 maanden werden geobserveerd terwijl ze reageerden op een situatie waarin ze kort alleen werden gelaten en daarna herenigd werden met hun moeder.
De beoordeling van de Vreemde Situatie door Ainsworth volgde deze basisvolgorde:
- De ouder en het kind zijn alleen in een kamer.
- Het kind verkent de kamer onder ouderlijk toezicht.
- Een onbekende betreedt de kamer, praat met de ouder en benadert het kind.
- De ouder verlaat stilletjes de kamer.
- De ouder keert terug en troost het kind.
Gebaseerd op deze observaties, concludeerde Ainsworth dat er drie belangrijke stijlen van hechting waren: veilige hechting, ambivalente-onzekere hechting en vermijdende-onzekere hechting.
Onderzoekers Main en Solomon voegden een vierde hechtingsstijl toe, die bekend staat als de gedesorganiseerde-onveilige hechting.
Verscheidene onderzoeken hebben de conclusies van Ainsworth ondersteund en aanvullend onderzoek heeft aangetoond dat deze vroege hechtingsstijlen kunnen helpen om gedrag later in het leven te voorspellen.
Bijlage door het leven begrip
Voordat je begint met het toeschrijven van relationele problemen aan je ouders, is het belangrijk om op te merken dat de hechtingsstijlen die tijdens de vroege kindertijd worden gevormd, niet noodzakelijk identiek zijn aan diegene die worden gedemonstreerd in volwassen romantische relaties.
Latere ervaringen zijn ook belangrijk
Het is belangrijk om te onthouden dat er veel tijd is verstreken tussen de kindertijd en volwassenheid. Al die tussenliggende ervaringen spelen ook een belangrijke rol bij het vormgeven van de hechtingsstijl van volwassenen.
Degenen die als ambivalent of vermijdend worden beschreven tijdens hun kindertijd, kunnen als volwassenen veilig gehecht raken, terwijl degenen die een veilige gehechtheid in hun kindertijd hebben getoond, onzekere gehechtheidspatronen kunnen vertonen in hun volwassenheid. Er wordt ook gedacht dat basistemperament een gedeeltelijke rol speelt bij gehechtheid.
Welke rol kunnen factoren zoals echtscheiding of ouderlijke onenigheid spelen bij het vormen van hechtingsstijlen? In een onderzoek hebben onderzoekers ontdekt dat ouderlijke scheiding schijnbaar geen verband hield met hechtingsstijl.
In plaats daarvan suggereerde hun onderzoek dat de beste voorspeller van de volwassen hechtingsstijl de percepties zijn die mensen hebben over de kwaliteit van hun relaties met hun ouders, evenals de relatie van hun ouders met elkaar.
Niettemin geeft onderzoek op dit gebied aan dat kinderpatronen een belangrijke invloed hebben op latere relaties. De onderzoekers ontdekten ook uiteenlopende opvattingen over relaties bij volwassenen met verschillende hechtingsstijlen.
Hoe mensen met verschillende stijlen liefde bekijken.
- Veilig gehechte volwassenen zijn geneigd te geloven dat romantische liefde blijvend is.
- Volwassenen met ambivalente hechtingsstijl melden dat ze vaak verliefd worden.
- Volwassenen met een vermijdende hechtingsstijl beschrijven liefde als zeldzaam en tijdelijk.
Hoewel we niet kunnen zeggen dat vroege hechtingsstijlen identiek zijn aan volwassen romantische hechting, heeft onderzoek aangetoond dat vroege hechtingsstijlen kunnen helpen gedragspatronen in volwassenheid te voorspellen.
Nader onderzoek suggereert dat de scheiding of verlating van ouders inderdaad invloed heeft op de hechtingsstijlen van volwassen kinderen. De scheiding of verlating van ouders wordt in verband gebracht met meer negatieve gevoelens over romantische relaties en een hogere kans op een angstige en vermijdende hechtingsstijl.
Kenmerken van een veilige hechting
Kinderen die veilig gehecht zijn, worden over het algemeen zichtbaar van streek als hun verzorgers weggaan en zijn blij als hun ouders terugkomen. Als ze bang zijn, zullen deze kinderen troost zoeken bij de ouder of verzorger.
Veilig gehechte kinderen accepteren gemakkelijk het contact dat door een ouder wordt geïnitieerd, en ze begroeten de terugkeer van de ouder met positief gedrag. Hoewel deze kinderen tot op zekere hoogte getroost kunnen worden door andere mensen in afwezigheid van een ouder of verzorger, geven ze duidelijk de voorkeur aan ouders boven vreemden.
Ouders van veilig gehechte kinderen hebben de neiging om meer met hun kinderen te spelen. Bovendien reageren deze ouders sneller op de behoeften van hun kinderen en zijn ze over het algemeen responsiever naar hun kinderen dan de ouders van onveilig gehechte kinderen.
Onderzoeken hebben aangetoond dat kinderen die veilig gehecht zijn, empathischer zijn tijdens latere fasen van de kindertijd. Ook worden deze kinderen omschreven als minder storend, minder agressief en volwassener dan kinderen met ambivalente of vermijdende hechtingsstijlen.
- Scheidt zich af van de ouder.
- Zoekt troost bij ouders als hij bang is.
- Verwelkomt de terugkomst van ouders met positieve emoties.
- Geeft de voorkeur aan ouders boven vreemden.
- Ontwikkel vertrouwensvolle, langdurige relaties.
- Hebben de neiging om een goed zelfbeeld te hebben.
- Deel emoties met partners en vrienden.
- Zoek naar sociale ondersteuning
Terwijl het vormen van een veilige hechting met verzorgers normaal en verwacht wordt, gebeurt dit volgens Hazan en Shaver niet altijd. Onderzoekers hebben een aantal verschillende factoren ontdekt die bijdragen aan de ontwikkeling (of het ontbreken daarvan) van een veilige hechting, vooral de responsiviteit van een moeder op de behoeften van haar baby tijdens het eerste levensjaar.
Moeders die onregelmatig reageren of die zich bemoeien met de activiteiten van een kind, neigen ertoe baby’s voort te brengen die minder verkennen, meer huilen en angstiger zijn. Moeders die consequent de behoeften van hun baby afwijzen of negeren, produceren meestal kinderen die contact proberen te vermijden.
Veilige hechtingsstijlen bij volwassenen
Als volwassenen hebben mensen met een veilige hechting over het algemeen vertrouwende, langdurige relaties. Andere belangrijke kenmerken van personen met een veilige hechting zijn onder andere:
- Het hebben van een hoog zelfbeeld
- Genieten van intieme relaties
- Het zoeken naar sociale ondersteuning.
- Het vermogen om gevoelens met anderen te delen.
Volwassenen die veilig gehecht zijn, hebben betere interpersoonlijke relaties, hogere niveaus van autonomie, een gevoel van doel, en hoge niveaus van zelfacceptatie.
Hoeveel mensen beschouwen zichzelf als veilig gehecht? In een klassiek onderzoek van Hazan en Shaver omschreef 56% van de deelnemers zichzelf als veilig gehecht, terwijl 25% zichzelf beschreef als vermijdend en 19% als ambivalent / angstig.
Kenmerken van ambivalente hechting
Kinderen die ambivalent gehecht zijn, hebben de neiging om zeer achterdochtig te zijn tegenover vreemden. Deze kinderen vertonen aanzienlijke stress wanneer ze gescheiden zijn van een ouder of verzorger, maar lijken niet getroost of gerustgesteld te worden door de terugkeer van de ouder.
In bepaalde situaties kan het kind de ouder passief afwijzen door troost te weigeren of openlijk directe agressie tegen de ouder te tonen.
Volgens een aantal oude onderzoeken is ambivalente hechting relatief zeldzaam, waarbij slechts 7% tot 15% van de zuigelingen in de Verenigde Staten deze hechtingsstijl vertoont.
Bij een overzicht van de literatuur over ambivalente hechting constateerden Cassidy en Berlin ook dat observationeel onderzoek consequent een verband legt tussen ambivalent onveilige hechting en lage beschikbaarheid van de moeder. Naarmate deze kinderen ouder worden, beschrijven leraren hen vaak als aanhankelijk en overdreven afhankelijk.
- Wees misschien voorzichtig met vreemden.
- Raken zeer ongerust als ouders vertrekken
- Toon geen troost wanneer ouders terugkomen.
- Terughoudend om dichter bij anderen te komen.
- Zorgen dat hun partner niet van hen houdt.
- Raak erg van streek wanneer relaties eindigen.
Dubbelzinnige hechtingsstijlen bij volwassenen.
Als volwassenen voelen zij met een ambivalente hechtingsstijl zich vaak terughoudend om close te worden met anderen en maken ze zich zorgen dat hun partner hun gevoelens niet beantwoordt. Dit leidt vaak tot frequente breuken, omdat de relatie koel en afstandelijk aanvoelt.
Deze personen voelen zich bijzonder verslagen na het einde van een relatie. Cassidy en Berlin beschreven een ander pathologisch patroon waar ambivalent gehechte volwassenen zich vastklampen aan jonge kinderen als een bron van veiligheid.
Kenmerken van het vermijdende hechtingstype
Kinderen met vermijdende hechtingsstijlen hebben de neiging om ouders en verzorgers te vermijden. Deze vermijding wordt vaak vooral merkbaar na een periode van afwezigheid.
Deze kinderen kunnen de aandacht van een ouder niet afwijzen, maar zoeken ook geen troost of contact. Kinderen met een vermijdende hechting tonen geen voorkeur tussen een ouder en een complete vreemdeling.
- Kan ouders vermijden.
- Zoek niet te veel contact of troost bij je ouders.
- Toon weinig of geen voorkeur voor ouders boven vreemden.
- Kan problemen hebben met intimiteit.
- Investeer weinig emotie in sociale en romantische relaties.
- Onwillig of niet in staat om gedachten of gevoelens met anderen te delen.
Vermijdende hechtingsstijlen bij volwassenen
Volwassenen met een vermijdende hechting hebben vaak moeite met intimiteit en nauwe relaties. Deze personen investeren niet veel emotionele energie in relaties en ervaren weinig leed wanneer een relatie eindigt.
Ze vermijden vaak intiem contact door excuses te gebruiken, zoals lange werkdagen, of fantaseren mogelijk over andere mensen tijdens seks. Onderzoek heeft ook aangetoond dat volwassenen met een vermijdende hechtingsstijl meer openstaan en geneigd zijn tot het hebben van informele seks.
Andere veelvoorkomende kenmerken zijn het niet ondersteunen van partners tijdens stressvolle tijden en het onvermogen om gevoelens, gedachten en emoties met partners te delen.
Kenmerken van een gedesorganiseerde gehechtheid.
Kinderen met een gedesorganiseerd-onveilige hechtingsstijl vertonen een gebrek aan duidelijk hechtingsgedrag. Hun acties en reacties op verzorgers zijn vaak een mix van gedragingen, waaronder vermijding of weerstand.
Deze kinderen worden omschreven als vertonend gedrag dat er verward of bezorgd uitziet in het bijzijn van een verzorger.
- Toon een mengeling van vermijdend en weerstandig gedrag.
- Kan er verward uitzien, in de war zijn of terughoudend zijn
- Kan een ouderlijke rol aannemen
- Sommige kinderen kunnen de rol van verzorger op zich nemen voor hun ouder.
Onderzoekers stellen voor dat onconsistent gedrag van ouders mogelijk een bijdragende factor is in deze hechtingsstijl. Ouders die tegelijkertijd zowel angst als geruststelling veroorzaken bij een kind, dragen bij aan een gedesordeerde hechtingsstijl.
Als gevolg van de dubbele gevoelens van troost en angst die het kind ervaart jegens de ouder, ontstaat er verwarring.
Ongeorganiseerde hechtingsstijlen bij volwassenen
Volwassenen met een ongeorganiseerde hechtingsstijl vertonen eveneens een verwarrende mix van angstige en vermijdende gedragingen in relaties. Ze hebben een sterke behoefte aan een nauwe verbinding met een romantische partner, maar hebben moeite om zich open te stellen en kwetsbaar te zijn.
Mensen met een chaotische stijl kunnen op zoek gaan naar een liefdevolle relatie en dan plotseling de ander buitensluiten. Ze saboteren vaak hun relaties en hebben moeite om hun partners te vertrouwen.
Deze stijl wordt vaak geassocieerd met ongezonde relaties die worden gekenmerkt door toxiciteit, claimend gedrag, gebrekkige communicatie en zelfs misbruik.
Doe de Attachment Style Quiz
Als je niet zeker bent over je hechtingsstijl, kan deze snelle en gratis quiz je helpen om te ontdekken wat je gedachten en gedrag kunnen zeggen over je hechting.
Deze hechtingsstijlen quiz is geëvalueerd door David Susman, PhD.
Takeaways
Hoewel volwassen romantische verbintenissen mogelijk niet precies overeenkomen met vroege kinderlijke verbintenissen, is er geen twijfel over dat onze vroegste relaties met verzorgers een rol spelen in de ontwikkeling. Door beter inzicht te krijgen in de rol van hechting, kunt u een grotere waardering krijgen voor hoe de vroegste verbintenissen in uw leven invloed kunnen hebben op volwassen relaties.
12 bronnen
Bij Verywell Mind maken we alleen gebruik van hoogwaardige bronnen, waaronder peer-reviewed studies, om de feiten in onze artikelen te ondersteunen. Lees ons redactionele proces om meer te weten te komen over hoe we de feiten controleren en ervoor zorgen dat onze inhoud nauwkeurig, betrouwbaar en geloofwaardig is.
- Fuertes J N, R. Grindell S, Kestenbaum M, Gorman B. Sekse, ouderlijke hechting, emotionele aanpassing en risicovol gedrag: een onderzoek. Int J Hoogrisicogedrag en Verslavende Stoornissen. 2017; 6(2):e36301. doi: 10.5812/ijhrba.36301.
- Cassidy J, Jones JD, Shaver PR. Bijdragen van hechtingstheorie en onderzoek: een kader voor toekomstig onderzoek, vertaling en beleid. Dev Psychopathol. 2013;25(4 Pt 2):1415-34. doi: 10.1017/S0954579413000692
- Duschinsky R. De opkomst van de gedesorganiseerde/desoriënteerde (D) hechtingsclassificatie, 1979-1982. Historische psychologie. 2015;18(1):32-46. doi: 10.1037/a0038524
- Smith-Etxeberria K, Corres-Medrano I, Fernandez-Villanueva I. Proces van ouderlijke echtscheiding en post-echtscheidingsgedrag en strategieën van ouders: Onderzoek naar de angst en vermijding van hechting bij jongvolwassen kinderen. Int J Environ Res Public Health. 2022;19(16):10383. doi:10.3390/ijerph191610383
- Leblanc É, Dégel F, Daneault V, Beauchamp MH, Bernier A. Hechtingsveiligheid in de kindertijd: Een voorlopige studie naar mogelijke verbanden met hersenmorfologie op latere leeftijd. Front Psychol. 2017;8:2141. doi: 10.3389/fpsyg.2017.02141.
- Leerkes EM, Zhou N. Moederlijke gevoeligheid voor nood en hechtingsuitkomsten: interacties met gevoeligheid voor geen nood en de temperament van de baby. J Fam Psychol . 2018;32(6):753-761. doi:10.1037/fam0000420
- Sagone E, Commodari E, Indiana ML, La Rosa VL. Het onderzoeken van de relatie tussen hechtingsstijl, psychisch welzijn en relatiestatus bij jongvolwassenen en volwassenen – Een dwarsdoorsnede-studie. Eur J Invest Gezondheidspsychol Onderwijs . 2023;13(3):525-539. doi:10.3390/ejihpe13030040
- Hazan C, Shaver P. Romantische liefde geconceptualiseerd als een hechtingsproces. J Pers Soc Psychol. 1987;52(3):511-24. doi:10.1037//0022-3514.52.3.511
- Cassidy J, Berlin LJ. The onzekere/ambivalente hechtingspatroon: theorie en onderzoek. Kinderontwikkeling. 1994;65(4):971-91. PMID: 7956474.
- Simpson JA, Rholes WS. Volwassen hechting, stress en romantische relaties. Huidige mening psychologie. 2017;13:19-24. doi: 10.1016/j.copsyc.2016.04.006
- Coffey JK, Bond DK, Stern JA, Van Why N. Seksuele ervaringen en hechtingsstijlen in online en offline dating-contexten. Int J Sex Gezondheid . 2022;34(4):665-678. doi:10.1080/19317611.2022.2110349
- Reisz S, Duschinsky R, Siegel DJ. Verkenning van John Bowlby’s ongepubliceerde overpeinzingen: gedesorganiseerde hechting en verdediging. Bevestiging Hum Dev . 2018;20(2):107-134. doi:10.1080/14616734.2017.1380055
Extra lectuur
- Bowlby, J. Een veilige basis: Klinische toepassingen van de hechtingstheorie. Londen: Routledge; 2012.
- Salter, MD, Ainsworth, MC, Blehar, EW en Wall, SN. Patronen van Hechting: Een Psychologische Studie van de Vreemde Situatie. New York: Taylor & Francis; 2015.
Kendra Cherry, MSEd, is een specialist op het gebied van psychosociale revalidatie, psychologie-educator en auteur van het boek “Alles over Psychologie”.
4 Soorten Hechtingsstijlen
Artikelen van Verywell Mind worden beoordeeld door professionals in de geestelijke gezondheidszorg. Recensenten bevestigen dat de inhoud grondig en nauwkeurig is en de laatste op bewijs gebaseerde onderzoeken weerspiegelt. De inhoud wordt beoordeeld vóór publicatie en bij belangrijke updates. Kom meer te weten.
David Susman, PhD is een geregistreerde klinisch psycholoog met ervaring in het bieden van behandeling aan individuen met psychische aandoeningen en problemen met middelengebruik.
Inhoudsopgave Inhoudsopgave Populaire video’s Sluit deze videospeler.
Hechtingsstijlen worden gekenmerkt door verschillende manieren van interactie en gedrag in relaties. Tijdens de vroege kinderjaren draaien deze hechtingsstijlen om hoe kinderen en ouders met elkaar omgaan. In de volwassenheid beschrijven hechtingsstijlen de patronen van gehechtheid in romantische relaties.
Het concept van hechtingsstijlen groeide voort uit de hechtingstheorie en het onderzoek dat opkwam in de jaren 60 en 70. Tegenwoordig erkennen psychologen doorgaans vier belangrijke hechtingsstijlen: veilig, ambivalent, vermijdend en gedesorganiseerd.
In één oogopslag
Hechtingsstijlen zijn patronen die ontstaan in onze vroegste emotionele banden met verzorgers. Deze vroege hechtingsstijlen spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van kinderen en beïnvloeden ook de hechtingspatronen in volwassen relaties. Meer weten over welke stijl je hebt (veilig, ambivalent, vermijdend of gedesorganiseerd) kan je helpen om de uitdagingen die je mogelijk zult tegenkomen in je romantische relaties beter te herkennen.
Specifieke hechting (7-9 maanden)
De resultaten van het onderzoek gaven aan dat hechting het meest waarschijnlijk zou ontstaan bij degenen die nauwkeurig reageerden op de signalen van de baby, niet bij degene met wie ze meer tijd doorbrachten. Ainsworth en haar collega’s interpreteerden dat baby’s die veilig gehecht waren aan hun moeders minder angstig waren en een positievere houding hadden ten opzichte van de relatie, en dat was waarschijnlijk omdat ze geloofden in de responsiviteit van hun moeders naar hun behoeften.
Bovendien, hoewel specifieke modellen van hechtingsrelaties positief geassocieerd zijn met meer omvattende algemene werkmodellen, zijn de correlaties klein tot matig (minder dan .40), wat aangeeft dat ze afzonderlijke overtuigingen bevatten over het zelf en belangrijke anderen (Cozzarelli, Hoekstra, & Bylsma, 2000).
Wat is hechting?
Hechting, of de hechtingsband, is de emotionele verbinding die je als baby hebt gevormd met je primaire verzorger – waarschijnlijk je moeder. Volgens de hechtingstheorie, ontwikkeld door de Britse psychiater John Bowlby en de Amerikaanse psycholoog Mary Ainsworth, bepaalt de kwaliteit van de binding die je hebt ervaren tijdens deze eerste relatie vaak hoe goed je kunt omgaan met andere mensen en hoe je reageert op intimiteit gedurende je hele leven.
Als je primaire verzorger je als baby een gevoel van veiligheid en begrip gaf, als ze in staat waren om te reageren op je huilen en je veranderende fysieke en emotionele behoeften accuraat te interpreteren, dan heb je waarschijnlijk een succesvolle, veilige hechting ontwikkeld. Als volwassene vertaalt zich dat meestal in zelfvertrouwen, vertrouwen en hoop, met het vermogen om gezond om te gaan met conflicten, te reageren op intimiteit en de ups en downs van romantische relaties te navigeren.
Als je verwarrende, angstaanjagende of inconsistente emotionele communicatie hebt ervaren tijdens de kindertijd, en als je verzorger niet in staat was om je consistent te troosten of aan je behoeften te voldoen, is de kans groter dat je een onsuccesvolle of onveilige hechting hebt ervaren. Zuigelingen met een onveilige hechting groeien vaak op tot volwassenen die moeite hebben met het begrijpen van hun eigen emoties en de gevoelens van anderen, waardoor hun vermogen om stabiele relaties op te bouwen of te onderhouden beperkt is. Ze kunnen het moeilijk vinden om contact te maken met anderen, intimiteit vermijden of te afhankelijk, angstig of angstig zijn in een relatie.
Natuurlijk kunnen ook ervaringen die zich voordoen tussen kindertijd en volwassenheid invloed hebben op en vorm geven aan onze relaties. Echter, het babybrein wordt zo diepgaand beïnvloed door de hechtingsband, dat het begrijpen van je hechtingsstijl cruciale aanwijzingen kan bieden waarom je misschien problemen hebt in je volwassen relaties. Gedraag je je misschien op een raadselachtige of zelfdestructieve manier wanneer je een nauwe relatie hebt? Maak je misschien steeds weer dezelfde fouten? Of worstel je misschien om überhaupt betekenisvolle verbindingen te vormen?
Ongeacht uw specifieke relationele problemen, is het belangrijk om te weten dat uw brein in staat blijft tot verandering gedurende het hele leven. Door uw hechtingsstijl te identificeren, kunt u leren om uw onzekerheden uit te dagen, een veiligere manier van omgaan met anderen te ontwikkelen en sterkere, gezondere en bevredigender relaties op te bouwen.
FAQs
Wat is de hechtingstheorie in relaties?
Hechtingstheorie is een psychologische theorie ontwikkeld door de Britse psycholoog John Bowlby, die uitlegt hoe mensen emotionele banden vormen met anderen, met name in de context van intieme relaties.
De theorie suggereert dat zuigelingen en jonge kinderen een aangeboren drang hebben om nabijheid van hun belangrijkste verzorgers te zoeken, voor veiligheid en zekerheid, en dat de kwaliteit van deze vroege hechtingen op lange termijn effect kan hebben op sociale en emotionele ontwikkeling.
Wat zijn de 4 bijlagen in een relatie?
Hechtingstheorie suggereert dat er vier soorten hechtingen zijn die mensen kunnen ontwikkelen op basis van hun vroege ervaringen met verzorgers. Deze vier types zijn veilig, angstig-gepreoccupeerd, vermijdend-verwerpend en gedesorganiseerd.
Mensen met veilige hechting voelen zich op hun gemak bij intimiteit en hebben positieve opvattingen over zichzelf en anderen. Degenen met angstig-verontruste hechting maken zich zorgen over afwijzing en kunnen overdreven aanhankelijk worden in relaties.
Mensen met vermijdend-afwijzende hechting kunnen nauwe relaties vermijden en prioriteit geven aan onafhankelijkheid. Degenen met gedesorganiseerde hechting kunnen moeite hebben om hun emoties en gedrag in nauwe relaties te reguleren vanwege eerdere trauma’s of misbruik.
Hechtingsstijlen kunnen in de loop der tijd veranderen, maar het begrijpen van je eigen hechtingsstijl kan inzicht geven in hoe je relaties benadert en gebieden voor persoonlijke groei.
Wat bedoelen psychologen met hechting?
Hechting in de psychologie verwijst naar de emotionele band tussen individuen, meestal gezien in relaties tussen ouders en kinderen. Het is een cruciaal onderdeel van sociale en emotionele ontwikkeling en heeft invloed op toekomstige relaties. Hechting kan veilig of onveilig zijn (vermijdend, ambivalent of gedesorganiseerd).