Ambivalente hechting is belangrijk binnen de hechtingstheorie. Deze theorie komt van John Bowlby (1951) en Mary Ainsworth (1969). Het gaat over een soort onveilige hechting. Hier is de relatie met de verzorger niet altijd hetzelfde.
De verzorger reageert vaak wisselend. Dit kan problemen veroorzaken. Kinderen weten dan niet wat ze kunnen verwachten van de verzorger.
Ongeveer 35% van de mensen ervaart dit type hechting. Dit is volgens onderzoek van IJzendoorn in 1999. Er kunnen kleine tot grote problemen zijn in relaties met belangrijke personen.
Het is belangrijk om deze hechtingsstijl te herkennen. Daardoor kunnen we onze gevoelens beter begrijpen. Het helpt ook om gezondere relaties te bouwen.
Wat is Ambivalente Hechting?
Ambivalente hechting ontstaat door de strijd tussen de behoefte aan nabijheid en de angst voor afwijzing. Het ontwikkelt zich vaak door onvoorspelbare zorg van ouders. Hierdoor voelt het kind zich onzeker over hun aanwezigheid.
Het gedrag van kinderen met deze hechtingsstijl gaat van vastklampen naar afstoten. Ze zoeken intens naar liefde, maar stoten die soms ook af. Dit gedrag toont hun diepe emotionele onzekerheden.
Mary Ainsworth en John Bowlby ontdekten dat deze kinderen onzeker zijn over gevoelens en relaties. Woede en hulpeloosheid komen vaak voor als ze hun ouders het meest nodig hebben.
Kennmerken van Ambivalente Hechting bij Kinderen
Ambivalente hechting bij kinderen is soms moeilijk te begrijpen. Kinderen met deze vorm van hechting zijn vaak erg aanhankelijk. Ze zoeken veel steun bij hun verzorgers. Toch vinden ze het moeilijk om getroost te worden, zelfs als hulp er is. Dit kan hun gevoelens negatief beïnvloeden.
Deze kinderen hebben ook moeite om op zichzelf te zijn. Ze zijn onzeker over het uiten van hun gevoelens. Dit leidt vaak tot een negatief beeld van zichzelf en angst om te falen. Onderzoek door Girme et al. (2018) toont aan dat dit hun ontwikkeling moeilijker maakt.
| Kennmerken | Beschrijving |
|---|---|
| Overmatige Aanhankelijkheid | Kinderen klampen zich vaak vast aan verzorgers en tonen weinig zelfstandigheid. |
| Moeite met Troost | Ondanks aanwezige troost, blijft het moeilijk voor kinderen om rust te vinden. |
| Onzekerheid in Emoties | Emotionele signalen worden onduidelijk doorgegeven, wat leidt tot verwarring. |
| Negatief Zelfbeeld en Faalangst | Zelfvertrouwen is laag, vaak gepaard met angst om te falan. |
Het is belangrijk dat ouders deze tekenen van ambivalente hechting herkennen. Ze moeten snappen wat het inhoudt. Zo kunnen we manieren vinden om deze kinderen beter te ondersteunen. Ze verdienen het om zich veilig en zeker te voelen.
Impact van Ambivalente Hechting op Volwassenen
Volwassenen die als kind onveilig gehecht waren, kennen veel uitdagingen. Ze hebben vaak te maken met wisselende stemmingen. Ook zijn ze erg afhankelijk in relaties. Ze voelen zich onzeker en zijn bang om in de steek gelaten te worden. Dit alles raakt hun zelfvertrouwen en maakt het moeilijk om gezonde relaties op te bouwen.
Deze volwassenen denken vaak negatief over zichzelf. Dit komt door hun ervaringen als kind. Ze vinden het moeilijk om anderen te vertrouwen. Dat maakt het lastig om goed om te gaan met emoties. En vak consistent te zijn in relaties.
| Factor | Gevolgen |
|---|---|
| Stemmingswisselingen | Moeilijkheden bij het behouden van stabiele relaties |
| Afhankelijk gedrag | Neiging tot over-afhankelijkheid van partners |
| Diepgewortelde onzekerheden | Gebrek aan zelfvertrouwen en eigenwaarde |
| Verlatingsangst | Angst voor afwijzing en eenzaamheid |
Het is belangrijk dat deze volwassenen de juiste hulp krijgen. Ondersteuning en therapie kunnen enorm helpen. Ze kunnen nieuwe manieren aanleren om met relaties om te gaan. En ook positiever over zichzelf gaan denken. Zo vinden ze meer stabiliteit en geluk in relaties.
Waarom Ambivalente Hechting Ontstaat
Ambivalente hechting ontstaat door onvoorspelbare zorg van ouders. Kinderen worden vaak angstig en onzeker in relaties door deze onregelmatigheid. Dit komt door de verschillende ervaringen met verzorgers.
De oorzaak hiervan is soms de eigen hechtingsproblemen van ouders. Dit leidt tot een vicieuze cirkel. Kinderen leren dan niet hoe ze veilige relaties kunnen aangaat.
Stressvolle omstandigheden beïnvloeden dit ook. Denk aan geldproblemen of gezinsconflicten. Hierdoor zijn verzorgers soms emotioneel afwezig en vinden kinderen het moeilijk om goede hechtingen te creëeren.
Psychosociale factoren werken ook mee. Problemen op sociaal en psychologisch vlak maken verzorgers soms minder beschikbaar. Het begrijpen van deze factoren helpt ons in het ondersteunen van ouders en kinderen.
Strategieën voor Ondersteuning van Ambivalent Gehechte Kinderen
Kinderen met ambivalente hechting hebben een veilige plek nodig. Een belangrijke aanpak is altijd betrouwbaar zijn voor het kind. Dit betekent dat ouders en verzorgers altijd op dezelfde manier moeten reageren. Zo leert het kind op hen te vertrouwen.
Zijn of haar verzorgers moeten constant hetzelfde doen. Dit geeft het kind rust. Het kind voelt zich dan minder chaotisch van binnen.
Ouders moeten ook begrijpen hoe belangrijk hun eigen emoties zijn. Ze moeten goed luisteren en laten zien dat ze er voor hun kind zijn. Dit maakt de emotionele relatie sterker en geeft het kind een veilig gevoel.
Het is ook goed om kinderen zelfstandig te laten zijn. Laat ze hun eigen keuzes maken. Dit helpt hen zelfverzekerder en zelfstandiger te worden.
Als kinderen groter worden, kunnen therapieën zoals schematherapie of Emotionally Focused Therapy (EFT) hen helpen. Deze therapieën laten zien hoe je op een gezonde manier met emoties omgaat. Ze helpen niet alleen het kind, maar ook volwassenen en zorgen voor een stabielere thuis.