Hoe sta jij in jouw relatie?
‘Mij kun je niet helpen. Ik ben een vrije jongen. Ik laat me door niemand zeggen wat ik wel of niet mag doen. Nooit gedaan ook!’
Er zijn cliënten die het gesprek beginnen met aan te geven dat ze geen conformisten zijn. Dat ze hun eigen plan trekken en anderen daar niet bij nodig hebben. Dus ook niet mij. Ik vraag dan door, hoe het komt dat ze dan toch bij mij terechtkomen.
Mijn cliënt vertelt dat hij door zijn vriendin is gestuurd. Tegen zijn zin. Hij vindt gesprekken met mij overbodig. Zijn vriendin wil dat hij verandert. Anders gaat ze van hem weg. Ze wonen al een half jaar samen, hij houdt van haar en wil haar niet kwijt. Maar hij is kunstenaar! Een ongebonden, vrije geest die zich bezig houdt met creatief werk. ‘Niemand kan mij vertellen wat ik moet doen’, concludeert hij.
Ik vraag hem wat dat ‘moeten’ inhoudt. Hij zegt dat hij zich vaak gecontroleerd voelt door zijn vriendin. Als hij met vrienden een avondje door wil zakken, wil ze dat hij haar belt. Dan hoeft ze niet op hem te wachten bij het eten. Ze wil ook dat hij meehelpt met het huishouden. Daarnaast let ze op zijn drankgebruik… Zijn lijst van klachten is lang. Hij is boos. ‘Ik ben verdorie een volwassen vent, en mag toch zelf doen wat ik wil! Hij vindt spontaan doorzakken met vrienden geen probleem. Het moet kunnen. En het huishouden stelt niet veel voor. Ze zijn maar met z’n tweetjes. En wat de drank betreft; het helpt hem te ontspannen. ‘Al dat moeten. Nou déze jongen doet gewoon waar hij zin in heeft, hoor!
Soms zeggen mensen dat ze volwassen zijn. En dat ze dus alles mogen doen wat ze willen. Als iemand iets van hun vraagt, doen ze het per se niet. Ze gooien hun kont tegen de krib. Ze lijken op een nukkig kind. Het kind denkt dat het vrij is omdat het ‘nee’ zegt. Maar in feite laat het kind zich leiden door zijn omgeving. Hij ‘luistert’ naar hen door precies het tegenovergestelde te doen.
Ik vraag hem wat samenwonen voor hem betekent. Hij geeft aan dat het inhoudt dat ze samen zijn, maar níet dat hij zijn onafhankelijkheid gaat verliezen. Als ik vraag welke afspraken ze over het samenwonen hebben, valt hij stil.
Veel stellen die samenwonen of trouwen, denken dat het patroon van samenleven, zich als vanzelf zal ontwikkelen. Ze vertellen elkaar niet wat ze van de ander verwachten. Ze denken dat ze op een lijn zitten. Elkaar vertellen wat je behoeften zijn en waarom, kan een hoop duidelijkheid geven. Wat wil ik, wat wil jij. In dit verkennen gaat ‘moeten’ veranderen in willen. En ‘willen’ is ongebonden, gebeurt met open hart en past bij de liefde.
Herken je dit in jouw relatie? De liefde is er maar ook de ergernissen, boosheid en machteloosheid. Hoe kan je dit aanpakken? Ik help je graag naar een verbinding die past bij jou en je partner. Je kan me bellen, mailen of appen. Wellicht tot spoedig ziens!