Assertief…., hoe dan?
Mijn cliënt, ik noem haar Astrid, is een vrouw van 45 die een jaar geleden is gescheiden. Ze is grafisch ontwerper en is bepaald niet op haar mondje gevallen. Toch heeft ze problemen met zich assertief te gedragen.
Sinds haar scheiding woont ze alleen met haar dochter van 7. Ze geeft aan dat het verwerken van de scheiding haar goed afgaat. Alleen, het is alsof de duvel ermee speelt; sinds het vertrek van haar ex-man krijgt ze te maken met allerlei technische problemen in huis. Een lekkage, een kapotte wasmachine, deuren die klemmen, de computer die het opeens begeeft… Haar nieuwe buurman die naast haar woont, helpt haar de mankementen te verhelpen. Het is duidelijk; hij is een manusje van alles en wil haar graag van dienst zijn. Eerst was ze blij met zijn hulp. Maar langzamerhand voelt zij zich er ongemakkelijk bij. Hij doet veel voor haar en zij doet niets terug. Ze heeft geprobeerd om hem geld te geven voor de moeite, maar hij weigert dit steevast. Hoe hard ze ook aandringt.
Op dit moment gaat hij zover dat hij haar letterlijk het werk uit handen neemt. Ze vertelt dat toen zij van de week haar tuinhekje verfde, hij gewoon de kwast uit haar handen nam. Hij zou het wel even voor haar doen. Hij kon dit beter dan zij. Zij voelt zich nu behoorlijk door hem geïntimideerd en klein gehouden. Hoe kan ze hem duidelijk maken dat ze haar zaken zelf wil regelen? Dat ze het zal aangeven als ze zijn hulp nodig heeft?
Ik vraag haar hoe het komt dat ze het moeilijk vindt om dit tegen hem te zeggen. Ze zegt dat hij veel voor haar heeft gedaan. Zij wil dus niet ondankbaar overkomen. Ook zou hij zich beledigd kunnen voelen. Ze heeft ook niet echt een goede reden om hem te weigeren. Hij is een handige klusser. Daarnaast kan het tot gevolg hebben dat zij als buren gebrouilleerd raken. En een goede buur is beter dan een verre vriend.
Ik ga samen met haar na of deze gedachten reëel zijn. Zij ontdekt dat ze wel erg veel voor hem zit “in te vullen”. Zij kan onmogelijk weten wat zijn gedachten en gevoelens zijn. Ook gaat zij ervan uit dat zij verantwoording moet afleggen voor haar gedrag. Nu zij ziet dat haar houding niet realistisch is, kan ze beter aangeven wat ze wel en niet wil. Ik oefen met haar met het stellen van haar eigen grenzen.
Heb jij moeite met het stellen van jouw eigen grenzen? Loop je daar regelmatig tegenaan? Bemoeilijkt dit jou in je dagelijks leven? Ik kan je helpen hieruit te komen. Je zult dan in staat zijn om op te komen voor je eigen rechten. Je kunt met zelfvertrouwen ‘nee’ zeggen zonder twijfel of schuldgevoel.